Kada sunčeva svjetlos obasja koru drveća,to je za njega znak da se baci na posao.On je stručni bušioc drveća.
Djetlić na drvo mora da se penje sa zadnjim nogama,zato što on nema prednje noge,već ima krila.
Dok on buši drvo mora da stoji okomito,i nos mora da mu bude izmaknut oko tri centrimetra od drveta.
Zato djetlić ima tijelo prilagodjeno za busšenje,i onda taj njegov posao izgleda jednostavan i njemu nimalo naporan.
On ima dva nožna prsta koji su mu okrenuti prema napred i imaju kandže i oni mu koriste za penjanje i pridržavanje.A druga dva zadnja(neki detlići imaju samo jedan)oni služe za prihvatanje uz hrapavu koru.Kada djetlić počne da buši rupe,glava mu izgleda poput čekića kojim kuje ekser.I tada njegova kruta pera na repu upravljaju se naniže da bi poslužili kao podupirači.
Kljun djetlića kad je zatvoren izgleda kao klinasti oblik.Djetlić njime može da udara snažno,tako da kora na drvetu leti na sve strane,ali mon može i da se zatrese kao bušilica i onda izbuši duboke rupe u potrazi za bubama i maravima koji se nalaze ispod kore ili u srži drveta.
Djetljićev kljun je koštani produžetak njegove lobanje i on se nikada ne može rasklimati od udaranja i bušenja drveta.
On je pogodan za hvatanje insekata,ali služi i za pijuk djetlića.Djetlić ima i jezik koji je prčvršćen na drugoj opruzi koja je izvijena preko tjemena.
Kada njegov jezik izadje napolje,na vrhu njega se nalazi jedna kap ljepljive pljuvačke i na njega se zaljepe mravi ili larve neke bube i trenu nestanu u djetlićevom želudcu.
Nema komentara:
Objavi komentar