Dabar

Ispod Artičkih visova imaju mirne rečice i potoci koji prolaze kroz šume topola i vrba.Tu postoji jedna neobična grupa životinja koja neumorno majstoriše i ona se zove dabar.On obara drveće,gradi brane,kanale i on tako dovodi do niza promjena koje utječu na život ostalih životinja i biljaka koje se nalaze u okolini.
Dabar ima svoj jaz i to je tvrdjava bez koje dabar nebi mogao opstati.On se kreće polako gegajući,debel je i spor, i kao takav liči na bodljikavo prase.
Da dabar nema svoje bodlje,on bi bio lak plijen za vukove,kojote,medvjede,pume,risove,ali one ga štite od ovih napasnih životinja.Njegovo svo se oružije za odbranu su izvanredni zubi,ali i nji može koristiti samo kod životinja koje su manje od njega.On svojim glasom ne može prestrašiti ni jednu životinju.Noge mu služe za neprestano trčkaranje,i on se vrlo sporo penje uz drvo, i zato on nebi mogao preživjeti bez svog jaza.Kada se pojavi opasnost dabar zaroni u vodu,i on zaronjen u vodi može da preživi i cijelu zimu ne izlazeći više nijednoj opasnosti.Dok je dabar u vodi cijelo vreme diše vazduh i živi kao kopnena životinja.Dabar mora imati preko cijele godine dovoljno drveća.
Među prvim drvećem mu dolazi u obzir jasika i topola,ali koristi i crvrni javor,bukvu,vrbu,divlju trešnju i brezu.U većini jazova voda veoma opadne za vrema suša i ponekad je toliko plitka da se preko zime sasvim smrzne inijedna životinja koja udiše vazduh ne može živjeti pod ledom.Zato dabar uvjek gradi jaz koji ce biti dubok oko jednog metra.On sebi podešava uslove za život tako što branama zaustavlja potoke koji protiču pored njegovog stanovišta.